| Natalie Evans |
| Better At Night |
Natalie Evans — Better At Night (25 May 2018)
Location: London, UK
Genre: harp, singer~songwriter, nostalgia
Album release: May 25, 2018
Record Label: Small Pond
Duration: 26:27
Tracks:
01 Better at Night 1:17
02 Lyre Song 3:13
03 In Trees 2:34
04 Rooftops 3:11
05 Almost Flying 2:09
06 Empty Rooms and Areoplanes 2:41
07 Hard to Forget 3:05
08 Parks 1:48
09 New Year 2:17
10 Postscript: Yrs 0:56
11 Postscript: Otono 1:12
12 Postscript: Drift 2:04
℗ 2018 Small Pond
Credits:
■♠■ Produced, mixed and mastered by Martin Ruffin.
■♠■ Photography by Josh Bryant.
■♠■ Design by Jack Hardwicke
■♠■ Small Pond Recordings is Vladzimir Matveikov, Dave Jackson, Samuel Organ, Rosie James and Liam McMillan. Small Pond would like to thank the hard working staff at the Small Pond Studio based in the heart of Brighton’s city centre; our digital and physical partners that helped make this release happen; the press, radio and DJs who show their support for independent artists; as well as the respected fans and music buyers helping us to continue releasing music we love.
Description:
■♠■ Fusing her virtuosic talent on guitar, harp and piano with finely tuned songwriting sensibilities, Natalie Evans’s songs glow with a rare self~contained grace, as she wraps her minimalist and deceptively simple lyrical lines in winning hooks and harmonies.
■♠■ Influenced as a songwriter by eclectic artists including Jeffrey Lewis, Warpaint, Björk, Sufjan Stevens and TTNG, Natalie Evans has herself inspired comparisons with folk sensation and fellow harpist Joanna Newsom. Her early career has seen her winning fans via self~releases including the “Houses” EP, and the a feature on Delta Sleep’s ‘Camp Adventure, which has gained over 1.5 Million Streams on Spotify. She has also worked with TTNG (Sargent House) side~project The Otter Years, and Apidae (Dumont Dumont), and released a split single with US rising star Yvette Young, which tied in with a joint tour of California. Also playing extensively in the UK, Evans has performed alongside acts including Laucan (Sunday Best), Tall Ships (FatCat) and Delta Sleep (Big Scary Monsters).
■♠■ Although she’d had no classical training, a fascination with classical music inspired Evans to learn piano and harp in recent years, her talent and studious approach leading her to achieve an astonishingly high level. These instruments add to her mastery of the guitar, which began as a teen hobby and became something of an obsession when she discovered the finger~picking style that she has gone on to make her mainstay.
Review
Door Frank Gesink op 23 mei 2018; Score: ****½
★¡★ De Engelse multi~instrumentalisten zangeres Natalie Evans laat al sinds 2010 haar bijzondere muziek op de wereld los in de vorm van demo’s en EP ’s . Liedjes die door instrumentale afwisseling tussen gitaar, piano en harp steeds weer een verrassende nieuwe klank en wending meekrijgen. Toch is daar nu pas haar debuutalbum. Heeft ze stilgezeten? Nou nee, de diepzeegravers onder ons wie altijd op zoek zijn naar dat kleine talentvolle bandje met dat spontaan over het hoofd geziene album zijn haar wellicht al eens tegengekomen. Zo was ze vorig jaar nog te horen op de onderbelichte EP van de band You Could Be A Cop, een dikke aanrader voor wie van krachtige poppunk met vleugjes 90’s emo houdt. Ook in de wereld van het lastiger te doorgronden mathrockgenre heeft ze haar bijdragen geleverd door samen te werken met de Britten van Delta Sleep en op tour te gaan met cultfavorieten Tera Melos.
★¡★ Nu is daar eindelijk dus een echt solodebuut vol krachtige singer~songwriter, folk en alternatieve pop. Of wacht, nee…die spoelen we even terug. Kan dat, een recensie terugspoelen? “Daar is de Backspace~knop voor uitgevonden”, hoor ik jullie denken. Toch is het een logische vergissing, want Better at Night staat met één been in deze genres, een beetje dan. Alleen doen we Evans veel te kort door haar in dit hokje te duwen. Instrumentaal neemt ze namelijk evenveel bagage mee uit het al eerder genoemde mathrockgenre. Te beginnen bij haar onnavolgbare fingerpicking gitaarwerk dat soms op een bevrijdende manier alle kanten op springt en dan weer vastgeroest lijkt in een telkens herhalend en ingewikkeld patroon. Ook in het harpspel valt die manier van spelen terug te horen, enkel de piano kan nog wel eens wat plechtiger uit de hoek komen. Alles bij elkaar is de instrumentatie springerig, telkens onverwacht en technisch knap gespeeld. Haast kinderlijk speels en naïef, maar bedrieglijk complex creëert ze haar eigenzinnige sfeer en kleurt het plaatje stiekem verder in met subtiele vocale overdubs, strijkers, percussie en geniepig verstopte instrumenten die een nostalgische “speeltuinmentaliteit” creëren. Daarbij doet het in de verte misschien denken aan Cocorosie.
★¡★ Het zijn allemaal sleutelwoorden die een hoofdrol spelen op dit album, ook tekstueel: kinderlijkheid, naïviteit, speelsheid, nostalgie en voeg daar “verlangen” aan toe. Verlangen voor het behouden van herinneringen aan mensen en — plekken. Zo legt ze telkens de focus op een simpel en klein detail dat nietszeggend lijkt, maar voor de totale herinnering uiterst belangrijk is. “We used to climb on rooftops. And look down at the floor”, signaleert een belangrijke mijmering in Rooftops: het samen doen, het creëren van een bijzonder moment. “We ran into the dark and everything was so much lighter then”, beschrijft alweer dat krachtige “wij~gevoel” om juist op de meest donkere (fysiek of mentaal?!) momenten licht en vreugde te laten ontstaan. Dat terwijl tweede track Lyre Song in eerste instantie het album begint met een zorgelijke noot, “said: ‘It’s weird, one day, I’ll only know you through a computer screen’. And it’s weird, cause these days (I) don’t even know you through a computer screen.” Het vasthouden aan nostalgie door middel van chatcontacten en het onvermijdelijke doodbloeden als zelfs dat verwaterd. Het creëren van nieuwe magische momenten, nieuwe nostalgie is de geboden oplossing in het afsluitende liedje New Year: “Walk with me over the rain covered stones. I used to come here at night alone, so walk with me over the piano keys. I wanna hear everything, I wanna miss nobody, I wanna keep making things”. Vervolgens krijgen we in de twee instrumentale afsluiters precies dat: een nostalgische wandeling over haar piano en een (denkbeeldige) uitnodiging voor het constant maken van nieuwe magie. Ja, prachtig!
★¡★ http://www.writteninmusic.com/
Label: http://www.smallpondrec.co.uk/
Bandcamp: https://smallpond.bandcamp.com/album/better-at-night
Facebook: https://www.facebook.com/pg/natalieevansmusic/
_____________________________________________________________
| Natalie Evans |
| Better At Night |
Genre: harp, singer~songwriter, nostalgia
Album release: May 25, 2018
Record Label: Small Pond
Duration: 26:27
Tracks:
01 Better at Night 1:17
02 Lyre Song 3:13
03 In Trees 2:34
04 Rooftops 3:11
05 Almost Flying 2:09
06 Empty Rooms and Areoplanes 2:41
07 Hard to Forget 3:05
08 Parks 1:48
09 New Year 2:17
10 Postscript: Yrs 0:56
11 Postscript: Otono 1:12
12 Postscript: Drift 2:04
℗ 2018 Small Pond
Credits:
■♠■ Produced, mixed and mastered by Martin Ruffin.
■♠■ Photography by Josh Bryant.
■♠■ Design by Jack Hardwicke
■♠■ Small Pond Recordings is Vladzimir Matveikov, Dave Jackson, Samuel Organ, Rosie James and Liam McMillan. Small Pond would like to thank the hard working staff at the Small Pond Studio based in the heart of Brighton’s city centre; our digital and physical partners that helped make this release happen; the press, radio and DJs who show their support for independent artists; as well as the respected fans and music buyers helping us to continue releasing music we love.
Description:
■♠■ Fusing her virtuosic talent on guitar, harp and piano with finely tuned songwriting sensibilities, Natalie Evans’s songs glow with a rare self~contained grace, as she wraps her minimalist and deceptively simple lyrical lines in winning hooks and harmonies.
■♠■ Influenced as a songwriter by eclectic artists including Jeffrey Lewis, Warpaint, Björk, Sufjan Stevens and TTNG, Natalie Evans has herself inspired comparisons with folk sensation and fellow harpist Joanna Newsom. Her early career has seen her winning fans via self~releases including the “Houses” EP, and the a feature on Delta Sleep’s ‘Camp Adventure, which has gained over 1.5 Million Streams on Spotify. She has also worked with TTNG (Sargent House) side~project The Otter Years, and Apidae (Dumont Dumont), and released a split single with US rising star Yvette Young, which tied in with a joint tour of California. Also playing extensively in the UK, Evans has performed alongside acts including Laucan (Sunday Best), Tall Ships (FatCat) and Delta Sleep (Big Scary Monsters).
■♠■ Although she’d had no classical training, a fascination with classical music inspired Evans to learn piano and harp in recent years, her talent and studious approach leading her to achieve an astonishingly high level. These instruments add to her mastery of the guitar, which began as a teen hobby and became something of an obsession when she discovered the finger~picking style that she has gone on to make her mainstay.
Review
Door Frank Gesink op 23 mei 2018; Score: ****½
★¡★ De Engelse multi~instrumentalisten zangeres Natalie Evans laat al sinds 2010 haar bijzondere muziek op de wereld los in de vorm van demo’s en EP ’s . Liedjes die door instrumentale afwisseling tussen gitaar, piano en harp steeds weer een verrassende nieuwe klank en wending meekrijgen. Toch is daar nu pas haar debuutalbum. Heeft ze stilgezeten? Nou nee, de diepzeegravers onder ons wie altijd op zoek zijn naar dat kleine talentvolle bandje met dat spontaan over het hoofd geziene album zijn haar wellicht al eens tegengekomen. Zo was ze vorig jaar nog te horen op de onderbelichte EP van de band You Could Be A Cop, een dikke aanrader voor wie van krachtige poppunk met vleugjes 90’s emo houdt. Ook in de wereld van het lastiger te doorgronden mathrockgenre heeft ze haar bijdragen geleverd door samen te werken met de Britten van Delta Sleep en op tour te gaan met cultfavorieten Tera Melos.
★¡★ Nu is daar eindelijk dus een echt solodebuut vol krachtige singer~songwriter, folk en alternatieve pop. Of wacht, nee…die spoelen we even terug. Kan dat, een recensie terugspoelen? “Daar is de Backspace~knop voor uitgevonden”, hoor ik jullie denken. Toch is het een logische vergissing, want Better at Night staat met één been in deze genres, een beetje dan. Alleen doen we Evans veel te kort door haar in dit hokje te duwen. Instrumentaal neemt ze namelijk evenveel bagage mee uit het al eerder genoemde mathrockgenre. Te beginnen bij haar onnavolgbare fingerpicking gitaarwerk dat soms op een bevrijdende manier alle kanten op springt en dan weer vastgeroest lijkt in een telkens herhalend en ingewikkeld patroon. Ook in het harpspel valt die manier van spelen terug te horen, enkel de piano kan nog wel eens wat plechtiger uit de hoek komen. Alles bij elkaar is de instrumentatie springerig, telkens onverwacht en technisch knap gespeeld. Haast kinderlijk speels en naïef, maar bedrieglijk complex creëert ze haar eigenzinnige sfeer en kleurt het plaatje stiekem verder in met subtiele vocale overdubs, strijkers, percussie en geniepig verstopte instrumenten die een nostalgische “speeltuinmentaliteit” creëren. Daarbij doet het in de verte misschien denken aan Cocorosie.
★¡★ Het zijn allemaal sleutelwoorden die een hoofdrol spelen op dit album, ook tekstueel: kinderlijkheid, naïviteit, speelsheid, nostalgie en voeg daar “verlangen” aan toe. Verlangen voor het behouden van herinneringen aan mensen en — plekken. Zo legt ze telkens de focus op een simpel en klein detail dat nietszeggend lijkt, maar voor de totale herinnering uiterst belangrijk is. “We used to climb on rooftops. And look down at the floor”, signaleert een belangrijke mijmering in Rooftops: het samen doen, het creëren van een bijzonder moment. “We ran into the dark and everything was so much lighter then”, beschrijft alweer dat krachtige “wij~gevoel” om juist op de meest donkere (fysiek of mentaal?!) momenten licht en vreugde te laten ontstaan. Dat terwijl tweede track Lyre Song in eerste instantie het album begint met een zorgelijke noot, “said: ‘It’s weird, one day, I’ll only know you through a computer screen’. And it’s weird, cause these days (I) don’t even know you through a computer screen.” Het vasthouden aan nostalgie door middel van chatcontacten en het onvermijdelijke doodbloeden als zelfs dat verwaterd. Het creëren van nieuwe magische momenten, nieuwe nostalgie is de geboden oplossing in het afsluitende liedje New Year: “Walk with me over the rain covered stones. I used to come here at night alone, so walk with me over the piano keys. I wanna hear everything, I wanna miss nobody, I wanna keep making things”. Vervolgens krijgen we in de twee instrumentale afsluiters precies dat: een nostalgische wandeling over haar piano en een (denkbeeldige) uitnodiging voor het constant maken van nieuwe magie. Ja, prachtig!
★¡★ http://www.writteninmusic.com/
Label: http://www.smallpondrec.co.uk/
Bandcamp: https://smallpond.bandcamp.com/album/better-at-night
Facebook: https://www.facebook.com/pg/natalieevansmusic/
_____________________________________________________________